Bevallingsverhaal 30-03-2022

Het is 29 maart 2022. Ik ben ruim 38 weken zwanger van ons tweede kindje.

Zijn zus ligt tussen papa en mij in, in bed. Ik voel me al de hele dag niet lekker, verkouden, koortsig.. Ik kan slecht in slaap komen. Heb het warm, dan weer koud, lig niet lekker. Buik zit in de weg, last van m’n rug, knieën..

Om een uur of 4 ben ik al zo vaak wakker geworden dat het me gaat irriteren. Ik sta op, drink wat water en neem paracetamol.

Vervolgens lig ik rond 5 uur weer wakker. Ik ga nog een keertje plassen en bedenk me dan dat er misschien wel een reden is dat ik niet lekker kan liggen en alles een beetje pijn doet.

Ik loop wat door de kamer en maak op een gegeven moment Pim wakker met de vraag of hij wil beginnen met het bad opzetten.

“Misschien is het wel begonnen” opper ik.

Vervolgens begin ik met timen en besluit ik na ongeveer een half uur de verloskundige te bellen. Het is ongeveer 06:30 en Juul slaapt nog. Even later komt komt Rowan binnen.

Ze vraagt of ze mijn ontsluiting mag meten ook al weten we dat dat niet veel zegt. We zitten op 5cm.

Het bad past niet naast ons bed, dus die verplaats Pim weer naar de woonkamer. Juul is inmiddels wakker en is vrolijk. Ze vindt het een beetje spannend maar vooral heel leuk dat haar broertje ‘nu eindelijk’ komt.

En dat terwijl ze de afgelopen 6 maanden niet 1 keer gevraagd heeft “hoe lang duurt het nog?”

Het bad wordt langzaam gevuld en ik vang de weeën op door heen en weer te lopen. De verloskundige heeft contact met de kraamhulp en ondertussen proberen we mijn ouders te bereiken. Zowel m’n vaders als moeders telefoon staat nog uit en dat terwijl m’n vader zegt dat ‘ie meestal rond 7 uur opstaat.

Om 07:17 maak ik mijn aller laatste ‘buik foto’ samen met Juul. En om 07:22 een foto van haar blije koppie. In d’r nieuwe Elsa badjas.

Al die tijd is Pim bezig met het vullen van het bad. De boiler was na 80/90L warm water leeg, dus hij vult het bad met pannetjes gekookt water.

Rowan vraagt of we het niet toch op bed willen proberen, maar ik wil heel graag de laatste fase van m’n bevalling in dat bad.

Overigens, had ik er wel eerder in gewild maar durfde dat niet. Ik was bang dat ik daar veel te comfortabel in zou liggen en er dan uit zou moeten bij het persen omdat er te weinig water in zit. Al vind ik het fijn om me tijdens de ontsluitingsweeën me lang te kunnen maken en te lopen.

De kraamhulp komt samen met een leerling binnen en ik overhandig m’n camera. Rond 8:00 neemt ook eindelijk m’n moeder de telefoon op en vragen we haar om te komen.

Net als wij, had ze nog niet verwacht dat de baby al zou komen. Voor het geval dat het te spannend wordt voor Julie wil ik m’n moeder er graag bij hebben.

Zodra ik voel dat de persweeën eraan komen vraag ik aan Rowan of er voldoende water in zit omdat ik graag wil gaan zitten.

Zodra ik in bad zit blijf Juul bij me. Ze aait over m’n hoofd of arm en vraagt af en toe wat.

Wanneer mama binnenkomt ben ik al een tijdje aan het persen.

Het valt me best tegen. Ik dacht dat de tweede wel een stuk makkelijker zou gaan.

Rowan vraagt of ik niet op m’n knieën wil gaan zitten in het water zodat de zwaarte kracht wat mee werkt. Dat was met in de ontsluitingsfase immers ook fijn.

Ik doe braaf wat ze voorstelt en bedenk dan ‘dan moet ik ‘m wel goed opvangen zodat ie niet valt’ terwijl ik in een laag met water zit tot over m’n billen..

Pim vult nog wat pannetjes met water en iets over half 9 vind ik het wel mooi geweest en zeg dat ie moet kappen. Heb liever dat ie naast me komt zitten dan dat ge-heen en weer met water.

Ik vraag of m’n moeder Juul bij zich kan houden want ze werkt me inmiddels een beetje op m’n zenuwen door precies tijdens een wee steeds vragen te stellen.

Ze vraagt m’n moeder waarom ik pijn heb. “Schopt ie?” “Haal hem er uit!”

Op een gegeven moment krijg ik het gevoel dat ik moet poepen en ik weet dat ik er dan bijna ben. Ik voel met m’n hand dat z’n hoofdje eraan komt!

Rowan zit achter me met een spiegel zodat ze kan mee kijken. Nog een paar persweeën en dan is hij er. Ik pak ‘m aan en ga achterover zitten.

 

We hebben het gedaan.

Om 08:47 pakte ik zelf mijn tweede kindje aan. Thuis, in bad, met het liefste meisje en stoerste grote zus van de wereld erbij.

Ze vond het prachtig. Ik ben moe en trots. Daar is ‘ie dan. Tobias.

Op alle foto’s van nét na zijn geboorte staat Juul te glunderen van trots.

We bekijken vol bewondering zijn navelstreng, waar een knoop in zit.

En rond 10 uur verplaatsen we naar bed. Pim droogt Tobi af en legt hem weer bij mij, waar ik hem voor het eerst aanleg.

Dankbaar en trots. Heel blij en moe.

Opa en oma brengen Julie naar de opvang waar ze trots verteld.. dat ze een Elsa badjas heeft gekregen. ;)